Dominiq V.D.Wall.

schilderkunst

Is hij een beeldhouwer, een schilder of een tekenaar?

Eindeloze lege landschappen, dominiq V.D. Wall. evoceert ze zowel op groot als klein formaat. Op quasi minimalistische wijze schept hij ruimtelijkheid met meestal spaarzaam aangebrachte motieven. Zijn schilderijen balanceren geregeld op het omslagpunt tussen abstractie en figuratie. Van ver kunnen ze er volkomen abstract uitzien en van dichtbij blijkt er toch een soort figuratie te zijn. Via suggestie, reductie en stilering ontwikkelt zich een soort symbolentaal van gedurig evoluerende motieven met verschuivende betekenissen. Meer gelig, meer groenig, meer grijzig, wat feller geel of oranje, en altijd heel secuur geschilderd: deze vorm van land-schapsschilderkunst is een veelgelaagde metafoor voor de nietigheid van de mens en wat er gaande is in de wereld.

Niet meer dan een paar minuscule lijnfiguren in een kale omgeving, die redelijk nevelig kan overkomen. Besmet met radioactieve straling of een mooie ijle droomwereld? Een desolaat post-apocalyptisch landschap met de laatste overlevenden? Of een nieuwe wereld, die nog maagdelijk blanco is en wordt geëxploreerd door de eerste pioniers? Het zit er allemaal terzelfdertijd in. De kunstenaar wil een kantelmoment oproepen tussen een einde en een nieuw begin. Wat niet belet om te denken aan post-apocalyptische sciencefiction. In de schilderkunst van dominiq V.D. Wall. wordt nagedacht over de toekomst, over de maatschappij, over ecologie, over de mens op deze planeet. Het kan onheilspellend zijn en toch sereen, rustgevend en hoopvol. Want in de leegte van het landschap liggen alle mogelijkheden open. Dat de schilderijen esthetisch perfect op punt staan, kan helpen. Schoonheid is hoop en troost, het is geen loze uitspraak.

Dat dominiq V.D. Wall. omgaat met het schilderij als een ruimtelijk ding heeft misschien meer te maken met de beeldhouwer in hem.