Peter Simoen

Peter Simoen verbeeldt wat verdwenen is maar ook wat zou kunnen zijn. Via olieverf, kleine paneeltjes, grafiek en af en toe gips brengt hij personages en landschappen tot leven, vol details en met ruimte voor verdriet, verval, hoop en soms humor. Hij omschrijft zijn werk zelf als volgt: “Verval, aftakeling, vergankelijkheid, etsen op gebruikte, geërodeerde platen op zoek naar intens zwart. De afdruk geeft al een stukje verleden prijs. Poëzie en oude muziek houden mij wakker. De schoonheid van een desolaat landschap, een oud huis of een huis dat er niet meer is, een ruïne, een plek terug in de tijd of waar de tijd stilstaat. Een poging iets vast te leggen voor de resten helemaal verdwijnen.”