Sarah Strosse

Sarah Strosse, die haar opleiding schilderkunst aan het KASK heeft afgerond in 2004, creëert tegenwoordig werken met olieverf op doek, kleine stillevens op houtkarton of olieverfschilderijtjes op afgietsels van oude fotolijsten in gips.

 

De objecten in haar stillevens krijgen een intiem, poëtisch en sfeervol karakter door de subtiele nuances van het licht die het object raken.

 

Het werk van Sarah Strosse met de ogen en oogbollen roept een krachtig gevoel van vervreemding op doordat ze zich losmaken van hun natuurlijke omgeving en context. Het ziende oog verschijnt bij haar werk fundamenteel buiten het doek, wat het gevoel versterkt dat het zich beweegt en observeert buiten de grenzen van het schilderij zelf. Tegelijkertijd was er een 'ziend oog' nodig om dit werk te kunnen creëren; een blik die zowel de wereld als de kunst zelf kan openen en interpreteren. Elk van deze blikken wordt echter gevangen binnen een afgelijnd kader, wat de spanning benadrukt tussen vrijheid van observatie en de beperkingen van het kunstwerk. Deze dynamiek draagt bij aan de diepe vervreemding en het contemplatieve karakter van haar werken.

 

De meest recente werken van Sarah richten zich op de hersenen. Ze heeft hiervoor foto's gemaakt van anatomische preparaten en modellen in het Vrolik Museum in Amsterdam.

 

De hersenen worden vaak gezien als de fysieke basis van onze gedachten en gevoelens, maar de geest wordt vaak als een meer abstract, niet-lichamelijk fenomeen beschouwd.

 

De vraag of je ‘de geest’ wel kan afbeelden, zet aan tot nadenken over de grenzen van visuele kunst: kan een abstract idee zoals de geest op een manier worden weergegeven die recht doet aan haar complexiteit? Het werk lijkt hier juist te spelen met die ongrijpbaarheid en de relatie tussen fysieke en abstracte werkelijkheid.